Rafał Pigoń – Światy
Mocne wiersze, rozważne wiersze, szorstkie wiersze, świetliste wiersze, wiersze na tak i wiersze na nie, wiersze głodne i najedzone, wiersze morskie i nizinne, wiersze upalne i arktyczne, wiersze wstrzymujące oddech i wiersze, przez które chce się krzyczeć. Wiesz już, jakie to wiersze? Wizjer Ostatnie drzwi szczelne.Kluczyk w kieszeniZmiętolonej koszulki.Czerwone, wypłowiałe miejsce…Ciemnia osiągnięta. Niema toń gwiazd.Z początku głuche, Mieszające się granaty, Falisty puls czerni… Zbija się. ściska. Przelewa… Pomarszczone palce Wolno przekręcająPierścień powiększający… Tu już kulisty kontur. Płynie… Zlewa.W czerni… Purpurze! Bieli…! Biel! Biel pulsuje jak inne!Nie, nie, nie tak. Dysze! Sprzęga! Zapada w połysk! To musi…!Musi się skończyć. Niemy błysk zalał obiektyw…Fala granatu zalała błysk. Ciemnia przywrócona. Okulary odwróciły sięOd obiektywu. Drżące nogi suną do drzwi. Spocone ręce sięgają kluczyka. Read More →