Marcysia Koćwin

Ziemia obiecana, która nie spełnia obietnic – jałowa, wyjałowiona, pełna śladów po tym, co przepadło. Poezja Marcysi Koćwin to surowy krajobraz emocji i myśli, w którym odbijają się echa zniszczenia i próby ocalenia samego siebie. W tych wierszach świat dogasa, lecz język wciąż iskrzy – cięty, metaforyczny, momentami brutalnie szczery. To zapis wędrówki przez przestrzenie straty i nadziei, w której za każdym zakrętem czai się pytanie: czy Ziemia Obiecana kiedykolwiek istniała? Szkatułka Powieść w powieści o powieściodzywa się zwielokrotnionymzniekształconym kakofonicznym echemukazując rozmnożone odbiciaw kawałkach potłuczonego lustraFikcja w fikcji fikcyjnością ufikcyjnionanie da się już złożyć w spójną całość Eksponat Przebija ją szpilką i wiesza na ścianieTopiRead More →

Klasyczne rekwizytorium, romantyczne przestrzenie, język ze starych dobrych czasów i dawka współczesnych emocji. Tak prezentuje się “Dym i Kurz”, zbiór wierszy ze strychów, piwnic, starych ksiąg, zapomnianych skrzynek i szkatułek. Najpierw musimy jednak zdmuchnąć ten Kurz i rozwiać ten Dym, aby dostać się do znaczeń, które tkwią tu głęboko niczym w orzechu z metalową łupiną. Śpieszmy się jednak, bo kruki zaczynają zataczać kręgi, aby wyjeść drogocenny miąższ. Serce Czemu stukasz serce?Przecież on jest daleko za ścianąCzyż wrażeń ci jeszcze za mało?Przecież on już nie widzi,Nie musisz udawać, niech idzie Niech idzie do swoich sprawJego kroki w korytarzu,przed oczami setki zdarzeń,mglistych i obmierzłych wrażeń Czemu stukaszRead More →