Sztuką jest zobaczyć głębię w pozornie prostych elementach rzeczywistości. Na szczęście niektórzy posiedli tę umiejętność. Tak jak Anna Dutka-Mańkowska, która w swoich “Zegarach” płynnie przechodzi od zwykłości do wyjątkowości, od detalu do ponadczasowych metafor. Wskazówki są bezlitosne, ale czasem udaje się nam je zatrzymać – a gdy przystaniemy, to najlepiej z taką właśnie poezją w kieszeni.
Śliwa Rubika
Po wyjściu z oddziału onkologii
pan Rubik zaszczepił na tej śliwie
dwie inne odmiany
od ćwierć wieku
daje trzy gatunki owoców
drzewo – pomnik
śliwa Rubika
***
Za granią horyzontu
która przecina morze na pół
powstają myśli
kolejno docierają do plaży
z miękkim szelestem
niezmiennym od początku świata
Ścieżka
Pod stopami ścieżka się uwypukla
opada
przyłapałam ją na tym
pręży muskuły
czy oddycha
nie zważa na idącego
człowieka ani zwierzę
dalej strząśnie ich
w bezmiar bezczasu
Anna Dutka-Mańkowska (ur. 1953 w Krakowie) – tłumaczka, poetka, językoznawca, absolwentka romanistyki (1977) i italianistyki (1979) Uniwersytetu Warszawskiego. Profesor UW w Instytucie Romanistyki.
Opublikowała trzy zbiory poezji:
Wśród dzikiej mięty (1991), Pierwszy dzień stworzenia (2000), Koalicja z misiami koala. Wiersze dla dzieci (2016).
Przełożyła:
Alceo Valcini, Bal w Hotelu „Polonia” (1983), Eugenio Garin, Powrót filozofów starożytnych (1987, 1993), Anne Perrier, Wiersze (1998), Nad Jeziorem Lemańskim: współczesna poezja szwajcarska w języku francuskim – Anne Perrier, José-Flore Tappy, François Debluë (2019), Nicolas Bouvier, Na zewnątrz i w środku (2021).
Publikowała także w czasopismach Literatura na Świecie, Kresy, Podgląd, Pamiętnik Literacki i Teksty Drugie.
