Grzegorz Świątoniowski – urodzony 01.05.1969 we Wrocławiu. Autor Cykli lirycznych, prac z zakresu filozofii (pod wspólnym tytułem Opera et artificia) oraz licznych publikacji w dziedzinie onkologii. Żonaty, dwoje dzieci. Fragment Komentarz do Księgi Koheleta 1.Szukający odnajduje to, co chce odnaleźć. Albo to, czego się spodziewa, czego się lęka, co mu każą. W każdym razie: od szukającego zależy znalezisko. Tak też z komentarzem. Żydzi (i potem chrześcijanie) znaleźli u Koheleta pobożność, epikurejczycy – epikureizm, pesymiści – pesymizm, humaniści – człowieka itd. Generalnie, komentując Koheleta, odnajdujesz siebie. Dotyczy to komentarza każdego wielkiego tekstu, a Księga Koheleta jest tak dobra, że aż dziw bierze, iż jest częścią PismaRead More →

Elżbieta Lipińska. Urodzona w Warszawie, mieszka we Wrocławiu. Wydała trzy książki poetyckie: „Pożegnanie z czerwienią”(2007), „Maj to łagodny miesiąc”(2008), „Rejestry”(2011). Kim jest, nie wie.Strona autorki: www.elkaone.lipinscy.net Jezioro podwójnego nieba Niektóre czujące istoty mówią, że widzą niebo,Ale jakże można ujrzeć „niebo”? Woda połknęła chmury.Ryby wysypiają się na miękkich poduszkach, a my z trudem przedzieramy sięprzez suche niebo. Ptaki uczą się latać w wodzie,porządek odwraca się, miesza, mała rybka rozcina światyi łączy je na powrót. Odkrycie sowy Sowa znaczy noc. Znaczy samotność, czujność, rozmyślanie.Widzi więcej, choć tylko blady wysoki księżycoświetla jej drogę, jeśli akurat sowa ma szczęście,a chmury odeszły. Podobno za karę musi żyć w nocy, boRead More →

Piotr Tomczak, urodzony w 1971 r. w Częstochowie Wiersze z wydanego tomu: ROBERT WALSER Krajobraz górski. Tutaj są skały posiekane wytarciami i języczkami śniegu-lodu na grzbietach,rozrzedzone powietrze i generalny wiosenny błękit ponad szarościami. Jest nieodwiedzana gospoda. Duża zadaszona płótnem białym w błękitne pasy platforma z deseksłużąca do tańców i ustawiania stolików i krzeseł w jaśniejsze dni rozpościera się przed wejściem.Otoczonym od wewnątrz wieńcami z naskalnej roślinności i ciężkimi udrapowanymi zasłonami z aksamitu.Wystrój jest aksamitny, ciężki i wiktoriański – kontrastujący z oczekiwaniami co do górskich gospód –składających się z wyobrażeń o surowym drewnie, słomie, rustykalnym rycie sprzętów i potraw. Naścianach mnóstwo czarno-białych fotografii i landszaftów zRead More →

Monika GorzelakPomorzanka z urodzenia, Ślązaczka z wyboru. Anglistka z wykształcenia, pismak z pasji. Od kilku lat współpracuje z wortalem Dziennik Teatralny, gdzie publikuje recenzje ze spektakli i książek o teatrze. Autorka przekładu sztuki The Problem A. R. Gourney’a dla Teatru UHURU. Doktorantka Uniwersytetu Śląskiego. Autorka esejów „Królestwo Nowojorskie czyli Różnica w Powtórzeniu” oraz „Zakrzepłe skroplenie”, opublikowanych nakładem wydawnictw uniwersyteckich. Bada twórczość Sarah Kane. Zafascynowana ciemną stroną mocy i chorobą królewską. Rycerka Jedi znad Rawy. Motyle nocy zimą lecą do lat cichym ścigają nas lotemlarwy składają w przełykachnieproszone do stołudrą się na całe gardło żyją z głodu Pasja tylko jabłoń zakwitniezapomina sięświat w słojunie takiz drzewaRead More →

Piotr Stankiewicz, urodził się w 1983 roku. Mieszka pod Warszawą, tęskni za żeglarstwem. Nie pije. Pisze. Impresja wschód słońcawybieg wyobraźni rzadka chwila kiedy do oczuzniża się gwiazda oto – ­­mówię wesoło –teraz jesteśmy równi sobie ja już nie taki maleńkiona nie niedosiężna przechadzam się z nią pod rękęprzyglądam się ciekawie a potem zamykam oczystajemy twarzą w twarz i karmię się gwiazdą Widzenie z malowidłem błądząc w labiryntach Kapadocjispotkałem Chrystusa na tureckim kazaniui na turecką modłę przebitego w sercu skaływ jaskini-świątyniz zaczynu epokiz której nie zostało już nic Panie Boże! – najdawniejszy i karygłodnyPantokratorze nic niemogący wiara będzie trwać dotąddopóki nie zetrą cię z ciemnej ścianybłyskiRead More →

Przemysław Karpiński,zrodzony, nie stworzony, syn ojca i ziemi wielkopolskiej. Trzeci pijak w linii prostej po mieczu. W depresji poporodowej, od kiedy urodziła go matka. Filo-german w genetycznym syndromie sztokholmskim. Wiersze z wydanego tomu: po nazwisku: suzin czekaliśmy na te późne sobotnie seanseze światowymi filmami w ich trakcie najczęściej zasypiałemzły na wszystko i wszystkich ojciec brał mnie wtedy na ręcezanosił do pokoju i kładł do łóżka „co za głupi film” majaczyłem przez sen ojciec śmiał się nazajutrzpytał, czy następnym razem też chcę oglądać,bo niedługo nie będzie miał sił mnie przenosić dziś sam oglądam filmy i na nich zasypiamtaki trening cały czas to ćwiczymyprzed wiecznym majakiem kiedyRead More →

RedakcjaTomasz Dalasiński, Radosław Sobotka Publikacja dofinansowanaprzez Urząd Miasta Torunia DARIUSZ BRZOSTEK Ur. 1973. Absolwent i pracownik UMK w Toruniu: literaturoznawca, badacz kultury, audioantropolog – piszący regularnie (zawodowo) i pisujący okazjonalnie (dla przyjemności). Autor tomu poetyckiego, Świt (1996) i monografii, Literatura i nierozum (2009). Muzykant improwizujący w kolektywach: HATI, Molok Mun i Kingdom of Zabobon; współtwórca kilku wydawnictw płytowych: KA (2009), God Bless Molok Mun and All Who Walk with Him (2010), Orient Potockiego (2011), Enter the Dragon (2012) i The Spices (2012). CHUDY LITERAT pamięci Brunona Jasieńskiego Czytając w znudzeniu pradawne iliadyz palcem zastygłym w słoju marmolady śledząc bez pasji przygody Odysaz uchem co szlagierRead More →

Tadeusz Olszewski (1941) – poeta, krytyk literacki, dziennikarz. Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Jako poeta debiutował w 1961 r. na łamach tygodnika „Nowa Kultura”. Liczne recenzje i szkice krytycznoliterackie publikował m.in. w „Życiu Literackim”, „Nowych Książkach”, „Tygodniku Kulturalnym”, „Nurcie”, „Akcencie”, „Poezji”, „Pograniczach”. Wydał zbiory wierszy: „Łagodność” (1968), „Autoportret rąk” (1971), „Prawie dom”(1981), „Nocny wariant”(1986), „Ciemna pamięć”(1990), „Galicja”(1991), „Jesień z Audenem”(1992), „Tropiki smutku” (2009). Jest także autorem powieści „Zatoka Ostów”(2008) oraz badaczem twórczości Emila Zegadłowicza i edytorem niektórych jego utworów , w tym „Poezji wybranych”(1971) i tomu erotyków „Wrzosy”(1988). Fragmenty recenzji Intertekstualne nasycenie wierszy Olszewskiego otwiera na homotekstualność świata, jest sygnałem akceptacji i tolerancji dla odmiennościRead More →

MATEUSZ WABIK (1975) – magister filologii polskiej UJ. Laureat konkursów: im. Grochowiaka, „Pro Arte”, Turnieju Jednego Wiersza „Pod Jaszczurami”, Gniewińskie Pióro. Tłumaczony na j. niemiecki. Mieszka w Krakowie. Wydał 4 tomy wierszy: PRÓBA GŁOSU (ZLP 1999)PRZESTRZEŃ LOKALNA (STAL 2003)SPISEK (MAMIKO 2009)MARZENIA SŁÓW (MINIATURA 2012) Wiersze z wydanego tomu *** Nie jestem synem niebiosani nieśmiertelnym duchemani mędrcem, chociaż staram siędzielnie przez nocy cieniestraszne płomienie letniego słońcaiść w nieznane. Pomiędzy Jestem tutaj pomiędzy osiedlami,łąkami, starym pasem startowymgdzie wiatr, czasem trze o szyby,latem zieleń oblewa szare blokowisko. Tu była kiedyś wioska podkrakowska,potem wybudowano lotnisko, potemzmieniono jeden hangar w muzeum,resztę porosła trawa. Teraz rozlane na dawnych polach, osiedla,strome faleRead More →

Mateusz Wabik (ur. 1975) – poeta, krytyk. Ukończył filologię polską na UJ. Publikował w czasopismach m.in.: „Lampie”, „Kresach”, „Zeszytach Poetyckich”, „Trismegiście”, „Lasombrze”. Wydał dotąd 5 tomów wierszy: „Próba głosu” (Kraków, ZLP 1999), „Przestrzeń lokalna” (Kraków, STAL 2003), „Spisek” (Nowa Ruda, Mamiko 2009), „Marzenia słów” (Kraków, Miniatura 2012), „Czarne msze za rzeczywistość” (Nowa Ruda, Mamiko 2013). Były redaktor „Megalopolis” i „Nowego Wieku”. Wydaje zine’a o muzyce metalowej „Killing Technology”. Mieszka w Krakowie. antykwariat w przepełnionym książkamikrakowskim antykwariaciestarszy pan z siwą brodą niczymśw. mikołaj w zaprzęgu reniferówdługo się przyglądał mojemu cvktóre było prawie nienaganne każda sekunda przybliżała mniedo upragnionej pracy choć trwaładłużej niż zwykła podczas czekaniana przystankuRead More →