Wiersze zebrane w „Gorzkim Chrystusie” to medytacja nad bólem, pamięcią i transcendencją. Autor zabiera czytelnika w eskapadę przez krajobrazy cierpienia, odwołując się do symboliki religijnej, historii i codziennych doświadczeń. Każdy wers to spotkanie z pytaniami o sens życia, przemijanie i rolę duchowości w zderzeniu z brutalną rzeczywistością. To poezja pełna kontrastów – od ciszy uważności po huk rozpadu, od prostej obserwacji ulicy po głęboką metafizyczną refleksję. Przemysław Kantorski z chirurgiczną precyzją operuje słowem, otwierając przestrzenie, w których sacrum przenika profanum, a gorycz staje się świadectwem istnienia.
Wiadomości
28 osób zginęło dziś na drogach
3 – po wybuchu gazu
12000, według szacunków
Po ostatnich nalotach
17 w szpitalu covidowym
400 – to ofiary tsunami
Pożaru, a może głodu
5 osób zginęło
Z przyczyn nieznanych
Gdzieś w głębi lasu
Bóg wie, ile zmarło – ze starości
311 zginęło daleko na froncie
A – i jeszcze pies zdechł
Całkiem blisko, tuż obok
Zabawił się na śmierć
Razem z prowadzącym
I razem z widownią
Truskawki
Wszystko nam sprzyja
Tramwaje
Przejścia dla pieszych
Deszcz
Rześki i drobny
Beton nierozpalony
Wyjątkowo
I powietrze
Nie tak gęste
Truskawki, pokryte
Pyłem srebrzystym
Zmielonych pereł
Zębów
Lśniąco białych
I skóry ostudzonej
Dziecięcą śliną
Dziś jest dobry dzień
Przemysław Kantorski
Pisarz, prozaik i poeta. Do tego dziennikarz, medioznawca i komunikolog, związany z Uniwersytetem Śląskim w Katowicach. “Gorzki Chrystus” to jego drugi, po “Ziemi” z 2024 roku, tomik poezji. W tej twórczości radość istnienia nierozerwalnie wiąże się ze świadomością grozy istnienia. Wrażliwość metafizyczna spłata się natomiast z wrażliwością na drugiego człowieka.
