Są słowa, które osiadają jak kurz na parapecie. Inne drżą w powietrzu, gotowe ulecieć, ale nigdy nie znikają do końca – zostają w źrenicach, pod paznokciami, w śladach na skórze. „Nieulotne” to zbiór takich właśnie wierszy: nie chwytają wieczności, nie zatrzymują czasu, ale odbijają go na moment, jak światło na wodzie tuż przed zachodem słońca. To poezja, która nie pyta, czy może zostać – już tu jest. I cichutko puka. Otworzysz jej?
Z prądem
Kołysząca się nad taflą
Przezroczystych wodorostów
Łódka.
Falą jasnych nurtów
Dołów
Wciąga.
Śni
Ciągle ten sam sen.
Belka i drzazga
Przeszkadza
Hałas,
Zagięty róg kostki brukowej
Koci łeb
Ziarnko piasku
Słońce.
Mgła.
Złorzeczy.
Idzie.
Depcząc trawę.
Plując czarnym jadem.
Rausz
Karuzela w głowie
Ścina z nóg
Lekko
Tak
Kręci się
Pestka zakrętki
Karuzela w głowie
Życie.
Milena Mikołajczyk – absolwentka filologii polskiej, socjoterapii, w trakcie studiów z zakresu oligofrenopedagogiki. Pracuje z młodzieżą. Mieszkanka Włocławka. Pasjonatka poezji, górskich wędrówek, fotografii i kryminałów. W wolnym czasie tworzy kolaże. Lubi przyglądać się światu i opisywać (nie)zwykłą codzienność, ubierając ją
w metaforę.
