Wchodząc w świat „Ikigai”, stąpasz po cienkiej granicy między pięknem a przemijaniem, między harmonią a pustką. Łukasz Czarnecki maluje poezją obrazy inspirowane japońską estetyką – pełne azalii, sakur i irysów, które w subtelny sposób przypominają o kruchości życia. To zaproszenie do refleksji nad sensem istnienia, do poszukiwania ulotnych chwil, które składają się na istotę bycia. W tych wierszach znajdziesz spokój ogrodu, melancholię deszczu i ślad wrażliwości ukrytej w codziennych szczegółach.
あ
め
Deszcz (Ame）
W stawie powrót do normalności,
tymczasem deszcz stuka o taflę.
Złote ryby, zmylone tym odgłosem
podpływają,
otwierają dzióbki i myślą, że to pokarm.
A mnie się też to wydawało
bo metaliczny odgłos kropel mógł przecież zmylić
ameby i inne niewidoczne stworzenia tym krzątaniem też poruszone
Ame あめ
wciąż dzwoni i dzwoni
metalicznie.
三
四
郎
Sanshirō
Szukam miejsca
wolnego od człowieka.
Tu w Parku Sanshirō 三 四 郎
tylko słychać plusk wody
ryby podpływają
żółw jest w pobliżu.
Będzie jeszcze
dobrze?
W lipcu ktoś wypłynął na środek,
już nie przypłynął do brzegu.
Mówili:
utopił się samobójstwem.
Pod wodą
Jeszcze tylko trochę
i zapomnę
chociaż przez chwilę
i nie będą potrzebne
muzyka i medytacja.
Będzie już tylko spokój.
Ryba chciała dotknąć mnie,
poczuła mój zapach
przepłynęła pod nogami, między udami
oswoiła się z moją obecnością.
Pod wodą wydaje się świat
bardziej
przyjazny.
Łukasz Czarnecki, ur. 1980 r., doktor nauk społecznych i politycznych Narodowego Autonomicznego Uniwersytetu Meksyku (UNAM, 2012 r.). Doktor socjologii Uniwersytetu w Strasburgu (2015 r.) oraz doktor prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego (2019 r.). W 2022 r. ukończył Podyplomowe Studia Literacko-Artystyczne (Szkoła Pisarzy) Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego wiersze zostały opublikowane w Meksyku (w La Jornada, Unidiversidad, La Otra). Wydał dwujęzyczny tomik poezji Purificados/Wyczyszczone (Wyd. Editorial Praxis, 2012). W 2022 r. został opublikowany tomik poezji Strefa krokodyli (Wyd. Mamiko, 2022).
