| Ksenia Szczepanik-Ładygin, lekarz medycyny (Śląska AM 1974), mieszka i pracuje w Zakopanem. Autorka przewodników krajoznawczych Zakopane (1991, 1994), Tatry Zachodnie (1995, razem z mężem Zbigniewem), Zakopane, spacery i wycieczki (2004). Pisze wiersze od lat studenckich. Debiutowała zbiorem Poste restante (2007).W roku 2012 ukazał się tomik Widok z okna. Wiersze były też publikowane w Almanachu Spectrum Unii Polskich Pisarzy Lekarzy (2014), w zbiorze utworów laureatów konkursu Dajcie mi czas (2015), Gazecie lekarskiej (2015). Laureatka Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego im. prof. A.Szczeklika “Przychodzi wena do lekarza” (II miejsce w kat. poezja). Absolwentka Studium Literacko-Artystycznego UJ w Krakowie (2015). Zawód medyczny dotykam waszego ciała jestem bezkarna w przekraczaniu granic waszego biopola nie możecie mi zabronić czasem udaje mi się uratować was przed samymi sobą rzadko i najwyżej przez mgnienie dosięgam gwiazdy gdybym była poetą częściej patrzyłabym w niebo gwiazdy lśniłyby co noc a na co dzień lekarstwa ze słów nieudolne mikstury na bezradność O pewnym spacerze To był niedługi spacer te kilka lat później znów we czworo jak kiedyś padał drobny deszcz powietrze przesycone mgłą mokrego lasu szliśmy niespiesznie J. zostawał z tyłu i robił zdjęcia w deszczu Z. wyrwał do przodu żeby, jak zawsze sprawdzić, co tam za zakrętem zagrzmiało całkiem blisko M. powiedziała powoli wiesz, niestety mam raka, a obok nas przemknęli młodzi na rowerach kolor młodej buczyny zakwitł w ścianie lasu chyba musimy już wracać burza coraz bliżej Szpital II ona odchodzi siostro rzekłeś beznamiętnie ona nie może odejść szepnęła zakonnica ktoś jej nie wybaczył biedactwo ma takie mocne serce powiedziały salowe zmieniające pościel gdy pomagałam przekładać twoje nogi jak dwie kłody drewna więc to już myślałam oni wszyscy wiedzą a ja nie wiem i nie wiem i nic mi nie mówi moje serce |
2016-05-21
