“W świecie chaosu, nadmiaru pustych informacji, obojętności, zdrady i okrucieństwa można jednak, ba trzeba, dać świadectwo człowieczeństwa.” Pisał o poezji Joanny Brzostowskiej Paweł Kołodziejski. Autorka z Czudca trzyma się twórczości życzliwej, przezwyciężając zimową i życiową melancholię poprzez zastrzyk wiosennych wersów. “Wiosna przyjdzie i tak” i nikt nie zdoła jej powstrzymać.
Wesoła nowina
Wesoła nowina
wiosną będzie mamą
nie pierwszy raz
ostatni raz
w bezświadomym oczekiwaniu
ogląda przez szybę
brudny kwadrat nieba
wciąż ten sam
nielubiany przez słońce
zamiast wiatru świszcze bat
wspomnienia zbyt stare, by pachnieć łąką
kulawe nogi tańczą w miejscu
wiosną będzie mamą
zaźrebione klacze ważą więcej
nim padnie strzał
W pustych domach
W pustych domach stare dzieje
przyoblekły się w ciszę
Kurz i wilgoć toczą wojnę
o panowanie we wszystkich kątach
Zegar z arytmią wahadła
zapadł na nieruchomość wskazówek,
a pająki wytrwale plotą żyrandole
Czas wpada tu na skrzydłach muchy
powspominać i odpocząć trochę
nikt go tu nie poucza,
by biegł wolniej lub szybciej
Zapada się więc w fotelu
wyrzeźbionym przez myszy
i traci czas
a pająki plotą żyrandole
Sprzedam
Samotność
tanio
w dobrym stanie
z doświadczeniem
bez wymagań
używana w czterech ścianach
przechowywana w mokrej poduszce
odporna na pseudoobecność
pytania do powietrza i święta
zapłacisz później
to pewne
Joanna Brzostowska jest absolwentką filologii germańskiej w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie, nauczycielką języka niemieckiego. Od urodzenia mieszka w Czudcu. W 2021 roku wydała swój pierwszy tomik poezji „Nerwy na skórze”. W roku 2022 została laureatką pierwszego miejsca w I Ogólnopolskim Konkursie Literackim „O Kwiat Tulipanowca”.
