Magiczne opowieści to zbiór opowiadań, baśni oraz nowelek o tematyce fantasy. Wprowadzę Was w światy aniołów, demonów, bogów, tarota, baśniowych roślin i zwierząt, intryg oraz przeróżnych zadań, które będą wyzwaniami dla bohaterów tych oto opowieści. Historie są szczególne. Opowiadają o światach wyśnionych, wymyślonych, ale też istniejących w moich marzeniach, w przestrzeni astralnej. Zachęcam do ich przeczytania także ze względu na to, że stanowią część mojego życia, które przeżyłem w różnych okolicznościach. Może nie spotkałem driad, ale wróżki już tak. Nie zmieniłem się w niedźwiedziołaka, ale nazywano mnie wampirem. Czy nim jestem? Nic z tych rzeczy. Osoby zazdrosne chciały mnie oczernić, ale im się to nie udało. Tworzyłem te historie na kanwie pewnych wydarzeń, które mogłyby mieć także miejsce wśród Was, drodzy czytelnicy. Jaki ja jestem tajemniczy, mhihihi… Może tajemniczym pozostanę. Czytajcie i bawcie się. Pozdrawiam.
Artur Chabrowski
“Nie wiem, czy wiesz, ale kruki to ptaki stadne, trzymające się większych skupisk ludzkich. Lubią żyć w parkach, zarastających ruinach, swoje gniazda zakładają także na dachach wiekowych kamienic. Mają serca z czarnego szkła, brak im dusz. Wierzysz w reinkarnację? Bo to coś podobnego. Każde żywe stworzenie ma w sobie coś, taką drobną iskierkę, cząstkę, która sprawia, że działa i żyje. Jednak owe ptaki są tego pozbawione. W miejscu, w którym pozostałe zwierzęta mają tę cząstkę, one wypełnione są kłębiącą się, nieprzeniknioną, podobną do mgły czernią. Pochłaniają wszystko, co jasne, dobre i ciepłe, wysysają soki życiowe z wszystkiego, czego tylko dotkną. Zastanawiałeś się może kiedyś, dlaczego owe ptaki tak lubią siadywać na starych, suchych, obumarłych lub chorych drzewach? Otóż prawda jest taka, że obsiadają zdrowe drzewa i siedzą na nich dopóty, dopóki nie wyssą z nich tej iskierki życia i nie pozostawią pustej skorupy. Nie mają z tego żadnej korzyści ani nie czerpią energii z obumarłych roślin. Robią to, bo są zepsute, zepsute do cna. Jednak nie są to ptaki, które potrafią żyć w lesie. Boją się lasu, dlatego że las żyje w każdym, nawet najmniejszym skrawku. Boją się nadmiaru życia. Wolą żyć wśród ludzi, którzy i tak wszystko uśmiercają […]”
Artur Chabrowski – O.G.Wisznu. 36 lat. Od 20 lat piszę opowiadania, nowelki, bajki i wiersze. Wydałem „Odmęty tożsamości”, „Błysk”, „Cudowne zwierzaki” oraz teksty napisane wspólnie z Anną Krakowską i Justyną Spruttą. Na koncie mam także antologię poetycką, stworzoną według własnego pomysłu, w której brało udział 5 osób z Kłodzka oraz 4 osoby spoza naszego miasta. Poza tym uczestniczyłem w czterech antologiach poetyckich pani Krystyny Wajdy, w antologii o zwierzętach z Bezkresu oraz w trzech czasopismach Bezkresu, w których umieszczone zostały moje wiersze oraz sztuka „Czarnoksiężnik i siedem dusz”, napisana wspólnie z Anną Krakowską. Zapraszam do „Magicznych opowieści”.
