Są takie miasta, które znają wszyscy i wiedzą o nich dużo, nawet jeśli nigdy tam nie byli. Napisano o nich setki książek, nakręcono tysiące filmów i filmików, uwieczniono na milionach fotografii. Są też takie, o których wiedza powinna być bardziej powszechna, ale znają je tylko nieliczni. Kiedy się o takich miastach myśli, ma się dwoiste odczucia, bo chciałoby się, żeby były bardziej znane, a jednocześnie niepokoi myśl, że mogłyby tam zjeżdżać tysiące autobusów wypełnionych ludźmi uprawiającymi tak zwaną turystykę komercyjną, czyli jeżdżących bez sensu po świecie. Tacy turyści – którzy patrzą, ale nie widzą, a nawet kiedy zobaczą, to nie rozumieją – nie są tuRead More →

Kornel Maliszewski: Na samym początku chciałbym spytać, czym są dla Pani Bałkany? Proszę o prywatną definicję. Mariola Mikołajczak: Definicji chyba nie potrafię podać, bo moje postrzeganie Bałkanów się zmienia. Na samym początku, tuż po studiach, zresztą zupełnie niezwiązanych z Bałkanami, były nowością, wielką przygodą, były miejscem, do którego chciałam jeździć, gdzie wciąż mnie ciągnęło, za którym bez przerwy tęskniłam. Potem, kiedy się z nimi zżyłam i wrosłam w nie, stały się także powodem do zmartwień, bo najzwyczajniej w świecie problemy ludzi stamtąd stały się też moimi kłopotami. Bolały mnie kolejne wojny i zmiany granic w byłej Jugosławii, przykro było spoglądać na to, z jakim trudemRead More →

Mariola Mikołajczak, autorka takich książek jak Powiedz mi swoje imię i Bałkański Szkicownik, powraca z nowych zbiorem magicznych opowieści z Bułgarii, Serbii, Grecji i innych południowych zakątków. Wszystkich fanów bałkańskiego czaru, zapraszamy do przeczytania najświeższych opowiadań -> Mariola Mikołajczak – Bałkany magiczneRead More →

Bałkańskie opowieści wracają w magicznym wydaniu. Mariola Mikołajczak, znana ze swojego ciepłego, humorystycznego i spostrzegawczego stylu, postanowiła znów udać się na spalone słońcem południowe bezdroża. Co poznamy tym razem? Athos, czyli klasztorną republikę, do której nie mają wstępu kobiety. Tajemnice bułgarskich nekrologów i pieśni. Bałkańską moc słów oraz imion. Winne swawole pod wezwaniem Św. Tryfona i tysiące innych ekscytujących opowieści. Rozluźnijcie się i poznajcie historie, w których naukowe smaczki podawane są z dziką lekkością, a codzienne anegdotki mają swoje drugie dno. Nazdrave! Wypijmy za zdrowie nieboszczyka – Proszę państwa, za chwilę zaczniemy podchodzenie do lądowania. Prosimy o zgaszenie papierosów i zapięcie pasów bezpieczeństwa. Głos stewardesy jest jakRead More →

Żartują sobie ze mnie – myślała – taka wieś nie może istnieć, nie w tych czasach, nie pod koniec dwudziestego wieku. Oczywiście wiedziała, że w niektórych zakątkach Bałkanów czas stanął w miejscu, ale żeby aż tak? Angeł i jego koledzy na pewno przesadzają, chcą się przed nią popisać i wymyślają jakieś dziwne historie! Angeła znała zaledwie od dwóch tygodni i trudno powiedzieć, że się zaprzyjaźnili. Rozmawiali ze sobą kilka razy i tyle, dlaczego więc zaproponował jej ten wyjazd? Owszem, rozpościerał przed nią ogon pawia, jak prawie każdy Bałkańczyk, ale popisywanie się zapyziałą, zacofaną wsią, to już chyba byłaby przesada. Chcą ze mnie zakpić i zabawićRead More →

W książce „Powiedz mi swoje imię” Mariola Mikołajczak opowiadała historie z bułgarskich Rodopów. W „Bałkańskim szkicowniku” jej zainteresowania rozszerzają się, fabuły krótkich historii anektują kolejne krainy i kraje. Przemierzamy starymi autobusami, busami, pociągami i zdezelowanymi autami Albanię, Macedonię, Czarnogórę, Kosowo, Serbię, Turcję i znów Bułgarię. To właśnie ten kraj oraz Turcja wydają się narratorce najbliższe, opowiada o nich najcieplej, sprawiają wrażenie krain chaotycznie uporządkowanych, wybranych, wartych szacunku i odwiedzenia; chociaż autorka od czasu do czasu wbija Bułgarii szpilki, głównie w kwestii utraty wielowiekowego charakteru oraz zbyt mocnego włączenia się kraju w kapitalistyczny taniec. W całym „Bałkańskim szkicowniku” unosi się przyjemne, wcale nieckliwe, wspominanie „bardziej prawdziwej”Read More →

Mariola Mikołajczak – slawistka, profesor językoznawstwa, eseistka, pracuje na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jest autorką kilkunastu książek naukowych i popularnonaukowych, tłumaczem dzieł średniowiecznej literatury słowiańskiej. Święty Naum Błękitne niebo bez jednej chmurki wróżyło miły dzień, ale klasztor św. Nauma, obowiązkowy cel wszystkich wycieczek, znudził mnie tym razem już po kilku minutach. Przewodnik ze zmierzwioną brodą – ten sam od wielu lat – recytował swój tekst tak, jakby go odtwarzał z taśmy magnetofonowej zamontowanej w głowie. Jak zwykle kazał przykładać ucho do kamiennej płyty grobu, jak zwykle wszyscy słyszeli bijące serce Nauma, jak zwykle omawiał po kolei każdą z ikon niewielkiego ikonostasu i wyjaśniał,Read More →