Kasia Monel – Cyrograf

Robisz co ci każą
A twoje serce w środku
Jest czarne jak dziura
Jest zimne

Gryziesz rękę
Która cię karmi

Czy jesteś na tyle odważny
By dostrzec, że twój świat
Się zmienia

I będziesz gryzł rękę
Która cię karmi
Na kolanach

I pozostaniesz
Na kolanach



Karma

Pod skórą
Krew
Pod mięchem
Kość
A kość to
Pył
A pył to
Proch
I tak powracam do zapomnienia
By wrodzić się znów w cudze wspomnienia



Cokolwiek

Osmolone anioły
Łzy piekielnie ranią

Fortepian gra cicho
Ja odejdę za nią

Ściemniałe dno oka
Sterylne przestrzenie

Słowa padające deszczem
Strach czy obrzydzenie?